- Powrót
- Co zobaczyć
- Park Güell
Opis
Turyści i miejscowi zachwycają się pięknem Parku Güell, architektonicznego arcydzieła Antoniego Gaudiego, który doskonale łączy kolumny w kształcie drzew i falujące formy w doskonałej harmonii. Kolory połamanych mozaik kafelkowych, które pokrywają powierzchnię różnych elementów, to bezprecedensowa technika Gaudiego, która sprawia, że zadziwiające kształty ożywają. Świetne podsumowanie tego, jaka jest stolica Katalonii, Park Güell to miejsce, którego nie można przegapić dla każdego, kto odwiedza Barcelonę.
Początki katalońskiego modernizmu można przypisać światowej wystawie Expo w 1888 r., która ukazała Barcelonę jako nowoczesną metropolię, w której lokalni artyści i architekci zaczęli poszukiwać nowych form sztuki i ekspresji. W tym czasie lokalny biznesmen i hrabia, Eusebi Güell, zlecił Gaudiemu zaprojektowanie dzielnicy mieszkalnej dla zamożnych rodzin, którą nazwał Parkiem Güell. Budowę rozpoczęto w 1900 r., jednak w 1914 r. przerwano ją z powodu braku sprzedaży, a Güell zdecydował się oddać ją na cele publiczne. Szybko park zaczął pojawiać się na mapach turystycznych, a do 1926 roku został ogłoszony parkiem publicznym przez Radę Barcelony, aw 1984 roku wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO ze względu na swoją historyczną, architektoniczną i artystyczną wyjątkowość.
Park Güell jest zasadniczo podzielony na dwie części, las i obszar pomnika. Od majestatycznego wejścia, które reprezentuje dostęp do nieba, do dwóch modernistycznych budynków, Casa del Guarda, obecnie muzeum, i Pabelló de l’Aministración, w którym mieści się sklep z pamiątkami, obszar pomnika prezentuje najczystszy styl Gaudiego. Najbardziej znanym elementem witającym zwiedzających jest smocza fontanna, salamandra o długości 2,4 metra, która podobno reprezentuje naturalny żywioł ognia. Plac otacza kolorowa, pofałdowana ławka, z której roztacza się imponujący widok na miasto, a La Plaça wspiera się na 86 kolumnach tworzących Sala Hipòstila. Na obszarze leśnym znajduje się zestaw szlaków i ścieżek, a El Calvari jest najwyższym punktem w parku i oferuje wspaniałe widoki.
Początki katalońskiego modernizmu można przypisać światowej wystawie Expo w 1888 r., która ukazała Barcelonę jako nowoczesną metropolię, w której lokalni artyści i architekci zaczęli poszukiwać nowych form sztuki i ekspresji. W tym czasie lokalny biznesmen i hrabia, Eusebi Güell, zlecił Gaudiemu zaprojektowanie dzielnicy mieszkalnej dla zamożnych rodzin, którą nazwał Parkiem Güell. Budowę rozpoczęto w 1900 r., jednak w 1914 r. przerwano ją z powodu braku sprzedaży, a Güell zdecydował się oddać ją na cele publiczne. Szybko park zaczął pojawiać się na mapach turystycznych, a do 1926 roku został ogłoszony parkiem publicznym przez Radę Barcelony, aw 1984 roku wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO ze względu na swoją historyczną, architektoniczną i artystyczną wyjątkowość.
Park Güell jest zasadniczo podzielony na dwie części, las i obszar pomnika. Od majestatycznego wejścia, które reprezentuje dostęp do nieba, do dwóch modernistycznych budynków, Casa del Guarda, obecnie muzeum, i Pabelló de l’Aministración, w którym mieści się sklep z pamiątkami, obszar pomnika prezentuje najczystszy styl Gaudiego. Najbardziej znanym elementem witającym zwiedzających jest smocza fontanna, salamandra o długości 2,4 metra, która podobno reprezentuje naturalny żywioł ognia. Plac otacza kolorowa, pofałdowana ławka, z której roztacza się imponujący widok na miasto, a La Plaça wspiera się na 86 kolumnach tworzących Sala Hipòstila. Na obszarze leśnym znajduje się zestaw szlaków i ścieżek, a El Calvari jest najwyższym punktem w parku i oferuje wspaniałe widoki.